Zbigniew Tadeusz Ziobro, urodzony 18 sierpnia 1970 roku w Krakowie, to jedna z najbardziej charakterystycznych i kontrowersyjnych postaci polskiej sceny politycznej ostatnich dwóch dekad.
Jest prawnikiem z wykształcenia, politykiem z powołania, a także byłym prokuratorem generalnym, który przez lata odgrywał kluczową rolę w kształtowaniu systemu sprawiedliwości w Polsce.
Ziobro ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego, jednej z najstarszych i najbardziej prestiżowych uczelni w Polsce.
Już w trakcie studiów dał się poznać jako osoba o silnym charakterze i wyraźnych poglądach.
Zyskał rozgłos dzięki tzw. „studenckiemu śledztwu” – nieformalnemu dochodzeniu prowadzonemu przez niego i jego kolegów, które ujawniło nieprawidłowości w funkcjonowaniu niektórych instytucji akademickich.
To doświadczenie ugruntowało jego zainteresowanie tematyką wymiaru sprawiedliwości i położyło fundamenty pod przyszłą karierę polityczno-prawniczą.
Na początku XXI wieku Ziobro związał się z Prawem i Sprawiedliwością, partią założoną przez braci Lecha i Jarosława Kaczyńskich.
Jego błyskotliwość, retoryka i znajomość prawa szybko uczyniły go jednym z czołowych polityków młodego pokolenia w PiS.
W 2001 roku po raz pierwszy uzyskał mandat poselski, a jego kariera nabrała tempa.
W latach 2005–2007 pełnił funkcję ministra sprawiedliwości i prokuratora generalnego w rządzie Kazimierza Marcinkiewicza, a następnie Jarosława Kaczyńskiego.
W tym okresie zasłynął jako polityk bezkompromisowy, zapowiadający „walkę z układami”, a jego działania – m.in. medialne zatrzymania podejrzanych i bezpośrednia ingerencja w pracę prokuratury – zyskały zarówno zwolenników, jak i krytyków.
Często pojawiał się w mediach jako twarz rządowej walki z korupcją, co przyniosło mu zarówno dużą popularność, jak i liczne kontrowersje.
Po utracie władzy przez PiS w 2007 roku, Ziobro pełnił funkcję europosła, a jego rola w krajowej polityce chwilowo osłabła.
W tym czasie doszło również do wewnętrznych napięć w PiS, które zakończyły się rozłamem – w 2011 roku Ziobro, wraz z grupą współpracowników, opuścił partię i założył Solidarną Polskę, nową formację polityczną skupioną wokół postulatów konserwatywnych i radykalnej reformy sądownictwa.
W 2015 roku, po ponownym zwycięstwie Zjednoczonej Prawicy w wyborach parlamentarnych, Ziobro powrócił na stanowisko ministra sprawiedliwości.
Tym razem, na mocy nowelizacji prawa, funkcję tę połączono trwale z funkcją Prokuratora Generalnego, co dało mu jeszcze większe możliwości wpływu na wymiar sprawiedliwości.
Był jednym z głównych architektów reformy sądownictwa, w tym kontrowersyjnych zmian w Sądzie Najwyższym, Krajowej Radzie Sądownictwa i sądach powszechnych.
Reformy forsowane przez Ziobrę doprowadziły do poważnych napięć między Polską a instytucjami Unii Europejskiej.
Komisja Europejska, Parlament Europejski oraz wiele organizacji międzynarodowych zarzucały Polsce naruszanie zasad państwa prawa, upolitycznienie sądownictwa oraz ograniczanie niezależności sędziów.
Ziobro odpierał te zarzuty, twierdząc, że jego działania mają na celu „przywrócenie sprawiedliwości zwykłym obywatelom” i „złamanie korporacyjnych układów w wymiarze sprawiedliwości”.
Jego styl zarządzania i otwarte konflikty z niektórymi sędziami oraz opozycją wzmacniały jego wizerunek jako twardego i nieprzejednanego polityka, ale jednocześnie pogłębiały podziały w polskim społeczeństwie.
W 2023 roku Zbigniew Ziobro przeszedł poważną operację związaną z nowotworem przełyku.
Jego stan zdrowia przez wiele miesięcy pozostawał tematem medialnych spekulacji.
Choroba wymusiła na nim czasowe wycofanie się z aktywnej polityki, choć nadal był obecny w debacie publicznej.
Początek roku 2025 przyniósł kolejne kontrowersje.
W związku z prowadzoną przez sejm komisję śledczą ds. wykorzystywania systemu Pegasus do inwigilacji obywateli i polityków, Ziobro został wezwany na przesłuchanie jako świadek.
Po kilkukrotnym niestawieniu się przed komisją, Sąd Okręgowy w Warszawie wydał postanowienie o jego zatrzymaniu i przymusowym doprowadzeniu.
Sprawa ta zyskała szeroki rozgłos medialny, zwłaszcza po tym, jak Ziobro publicznie zadeklarował posiadanie „arsenału rozmaitych jednostek broni”, co doprowadziło do interwencji odpowiednich służb i prób ustalenia, czy polityk przeszedł wymagane badania psychologiczne.
Ostatecznie, 31 stycznia 2025 roku, Zbigniew Ziobro został zatrzymany przez policję w siedzibie TV Republika i doprowadzony przed komisję śledczą, co wywołało duże poruszenie w opinii publicznej.
Zbigniew Ziobro pozostaje postacią silnie spolaryzowaną.
Dla swoich zwolenników jest symbolem walki z bezkarnością elit, politykiem, który nie bał się reformować skostniałego systemu sądownictwa.
Dla krytyków – twarzą autorytarnych tendencji i upolityczniania wymiaru sprawiedliwości.
Jego działania pozostawiły trwały ślad w polskim prawodawstwie, a wiele wprowadzonych przez niego reform wciąż budzi spory zarówno w kraju, jak i za granicą.
Bez względu na ocenę jego działalności, nie sposób zaprzeczyć, że Zbigniew Ziobro odegrał – i nadal odgrywa – istotną rolę w najnowszej historii Polski.