Antoni Macierewicz, jedna z najbardziej kontrowersyjnych postaci polskiej sceny politycznej, od lat wzbudza skrajne emocje.
Jego działalność, zarówno w opozycji demokratycznej w PRL, jak i w III Rzeczypospolitej, ukształtowała jego wizerunek jako polityka nieustępliwego, wiernego swoim przekonaniom, ale jednocześnie budzącego liczne kontrowersje.
Macierewicz rozpoczął swoją działalność polityczną już w latach 60. XX wieku, jako działacz opozycji antykomunistycznej.
Był jednym z założycieli Komitetu Obrony Robotników, który wspierał ofiary represji po wydarzeniach Czerwca 1976 roku.
Jego rola w ruchu opozycyjnym uczyniła go ważnym elementem krajobrazu politycznego w okresie przełomu ustrojowego, co z czasem przełożyło się na jego późniejszą karierę w III RP.
Jako poseł i minister wielokrotnie dawał dowody swojego bezkompromisowego podejścia do kwestii związanych z bezpieczeństwem narodowym i rozliczeniami z przeszłością.
Na początku lat 90. XX wieku kierował procesem likwidacji Wojskowych Służb Informacyjnych, co przyniosło mu wielu zwolenników, ale też wrogów.
W 1992 roku, jako minister spraw wewnętrznych, ogłosił tzw. „listę Macierewicza”, zawierającą nazwiska osób podejrzanych o współpracę z komunistycznymi służbami specjalnymi.
Choć jego działania w tym zakresie były motywowane ideą oczyszczenia życia publicznego, wywołały poważny kryzys polityczny, prowadząc m.in. do upadku rządu Jana Olszewskiego.
W XXI wieku Macierewicz skupił się na kwestiach związanych z obronnością Polski.
Jako minister obrony narodowej w latach 2015-2018 przeprowadził szereg reform, w tym powołanie Wojsk Obrony Terytorialnej.
Podkreślał znaczenie sojuszu z NATO i zwiększania wydatków na obronność w kontekście zagrożeń ze strony Rosji.
Jednocześnie jego kadencję naznaczyły kontrowersje, takie jak zarzuty o upolitycznienie wojska czy trudności w realizacji strategicznych zakupów zbrojeniowych.
Największe kontrowersje w karierze Macierewicza budzi jednak jego rola w badaniu katastrofy smoleńskiej.
Jako przewodniczący Podkomisji ds. Ponownego Zbadania Wypadku Lotniczego pod Smoleńskiem forsował tezę o zamachu jako przyczynie katastrofy.
Działania komisji, których wyniki były kwestionowane przez część ekspertów i opozycji, spotykały się zarówno z gorącym poparciem, jak i ostrą krytyką.
Temat Smoleńska stał się jednym z centralnych punktów jego działalności politycznej, pogłębiając polaryzację społeczną.
Osobowość Macierewicza i jego styl działania sprawiają, że jest postacią trudną do jednoznacznej oceny.
Dla jednych jest symbolem niezłomności w dążeniu do prawdy i patriotyzmu, dla innych zaś uosobieniem destrukcyjnego radykalizmu.
Jego polityczne dziedzictwo, niezależnie od ocen, pozostanie istotnym elementem współczesnej historii Polski.