Dlaczego żonaci mężczyźni czasami szukają kochanki?

Być może nadal siedzi obok Ciebie, ale mentalnie i emocjonalnie jest już gdzieś indziej — obecny ciałem, lecz nie duchem, słucha, ale nie słyszy, patrzy, lecz jakby przez Ciebie.

Wewnętrzny niepokój rośnie, a cichy głosik w głowie coraz częściej powtarza: „Coś się tu zmieniło”.

Zaczynasz zadawać sobie pytania, szukając przyczyny i zastanawiasz się, czy to nie przypadkiem Twoja wina.

Czy to początek końca, czy może coś jeszcze da się uratować?

Choć takie zachowanie może wyglądać jak chłód lub dystans, bardzo często jego źródła są o wiele głębsze i bardziej złożone niż mogłoby się wydawać.

W długoterminowych relacjach emocjonalna satysfakcja może stopniowo maleć, nawet jeśli na pozór wszystko wydaje się być w porządku.

To nie jest kwestia zaniedbania czy winy jednej ze stron, lecz raczej naturalna konsekwencja długiego trwania w ustalonym rytmie codzienności.

Jeden z partnerów może zacząć odczuwać brak emocjonalnego zaangażowania, niedosyt uwagi, a nawet niezauważalny głód bycia docenionym.

Wielu mężczyzn, szczególnie tych, którzy nie nauczyli się otwarcie komunikować swoich potrzeb emocjonalnych, zaczyna szukać ujścia tych braków gdzieś indziej — często nieświadomie.

Nie musi to wcale oznaczać zdrady czy rozstania, a raczej próbę znalezienia równowagi, nawet jeśli podejmowaną w niezręczny sposób.

Z czasem rutyna może przytłoczyć nawet najbardziej zgodny związek, szczególnie jeśli brakuje w nim przestrzeni na spontaniczność i wzajemne zaskakiwanie się.

Choć stabilność jest ważna, to niektórym osobom brakuje emocjonalnego powiewu świeżości, którego nie potrafią już znaleźć w codziennym schemacie.

W takich przypadkach potrzeba nowości może być próbą ponownego odkrycia siebie, odzyskania energii i pasji, a nie negacją obecnego partnera.

To bardziej tęsknota za tym, kim się było, niż krytyka tego, kim się jest teraz lub z kim się jest.

Wielu mężczyzn oddala się emocjonalnie również wtedy, gdy zmagają się z presją życia zawodowego, problemami rodzinnymi albo osobistym kryzysem tożsamości.

Kiedy czują się przytłoczeni, zamknięcie się w sobie lub szukanie zewnętrznego ujścia staje się dla nich formą ucieczki, która ma im przynieść chwilowe poczucie kontroli.

To niekoniecznie dowód na to, że miłość wygasła, ale raczej sygnał, że potrzebują wsparcia i czasu, by znowu poczuć się sobą.

W takiej sytuacji pomocna okazuje się szczera rozmowa oraz stworzenie przestrzeni do refleksji i odpoczynku od presji otoczenia.

Nie zapominajmy też, że każdy człowiek funkcjonuje inaczej pod względem emocjonalnym i nie wszyscy zostali wychowani w domach, gdzie uczucia były swobodnie wyrażane i omawiane.

Dla wielu mężczyzn okazywanie słabości, rozczarowania czy potrzeby bliskości jest trudne i kojarzy się z utratą kontroli lub siły.

Zamiast powiedzieć „potrzebuję pomocy”, wybierają milczenie lub działania, które wydają się niezrozumiałe dla ich partnerki.

Szukanie czegoś poza relacją może być dla nich niewłaściwym, ale jedynym znanym sposobem na wyrażenie frustracji, której nie potrafią nazwać słowami.

Zanim jednak zaczniesz doszukiwać się winy lub podejmiesz pochopne decyzje, zatrzymaj się i spójrz na sytuację z szerszej perspektywy.

Najważniejsze to stworzyć bezpieczne warunki do rozmowy, w której nie będzie miejsca na osądy, ale za to pojawi się przestrzeń na wzajemne zrozumienie.

Zamiast stawiać zarzuty, lepiej jest opowiedzieć o własnych uczuciach i obawach, dając drugiej stronie szansę, by również mogła się otworzyć.

Warto wspólnie ocenić, co w relacji wciąż działa dobrze, co się zmieniło i co wymaga naprawy, zanim pęknie całkowicie.

Jeśli rozmowa nie wystarczy lub temat wydaje się zbyt trudny, rozważcie skorzystanie z pomocy terapeuty par, który pomoże Wam spojrzeć na związek z innej perspektywy.

Oddalenie partnera nie zawsze musi oznaczać zakończenie relacji — czasem to dopiero początek czegoś dojrzalszego, bardziej świadomego i wzajemnie wspierającego.